En av de mange sangene jeg lærte som liten er "Den fyrste song" som alltid har hatt en helt spesiell plass hos meg. Den minner meg om gode dager, kveldsstunder sammen med mamma og ikke minst min bestemor Inga. Jeg husker ikke første gang jeg hørte denne sangen sammen med bestemor, men mener vi var på reise, kanskje hos en av mors søstre. Dette var også en av de mange sanger vi sang i barneskolen. Den blir ikke så ofte sunget lenger, og nettopp derfor bør den være med her, i min lille blogg. Håper den kan gi litt glede til noen. :)

Den fyrste song


Den fyrste song eg høyra fekk,

var mor sin song ved vogga;

dei mjuke ord til hjarta gjekk,

dei kunne gråten stogga.


Dei sulla meg så underleg,

så stilt og mjukt te sova,

dei synte meg ein fager veg

opp frå vår vesle stova.


Den vegen ser eg enno tidt,

når eg fær auga kvila;

der stend en engel, smilar blidt,

som berre ei kan smila.

Og når eg sliten trøytnar av

i strid mot alt som veilar,

eg høyrer stilt frå mor si grav

den song som allting heilar.

(Per Sivle)